کليات گياه شناسي
چغندر را از قديم شناختند و حتي در حدود چهار قرن قبل از ميلاد بخواص درماني آن آشنا بوده و از آن
استفاده مي کرده اند .
چغندر بطور بومي در ناحيه مديترانه و شرق اروپا وجود داشته است و در حال حاضر در بيشتر نقاط دنيا کشت
مي شود .
چغند دو نوع مي باشد يك نوع آن چغندر معمولي است برنگ بنفش تيره و يا قرمز است و نوع ديگر آن چغندر
قند است برنگ زرد روشن مي باشد که بمقدار بسيار زياد در نقاط مختلف دنيا براي استفاده از شكر آن کشت
مي شود .
چغندر خوب آن است که زياد در خاك نمانده باشد و يا باصطلاح جوان باشد زيرا چغندري که زياد رسيده باشد
سفت مي شود .چغند پير معمولا گردني باريك دارد و شيارهايي روي آن بوجود مي آيد .
ترکيبات شيميايي:
چغند ر بسيار مغذي است و سرشار از مواد معدني و ويتامين ها است .
در جدول زير مقدار مواد آن در صد گرم چغندر آمده است .
انرژي 33 کالري
پروتئین 2/1 گرم
چربی 6 گرم
هیدارو کربن 2/7 گرم
کلسیم 1/11 گرم
فسفر 20 ميلي گرم
آهن 8 میلی گرم
ويتامين آ 5000 واحد
ویتامین ب1 15 میلی گرم
ویتامین ب2 25 میلی گرم
ویتامین ب3 33 میلی گرم
ویتامین ث 62/17 میلی گرم
خواص داروئي:
برگ چغندر خواص درماني بسياري دارد
-1 بعنوان ملين و رفع يبوست بكار مي رود
-2 تقويت کننده کليه است
-3 درمان کننده التهاب مجاري ادرار است
-4 بعنوان مصرف خارجي براي پانسمان زخم و درمان تاول مصرف مي شود.
چغندر مخلوط با اب هويج دفع کننده سنگ کيسه صفرا نيز هست .
شربت چغندر بهترين نوشابه و تقويت کننده بدن و دافع سموم بدن است .
طرز استفاده:
براي درست کردن شربت چغندر با آب ميوه گيري آب سه تا چهار چغندر خام را بگيريد و آنرا با يك ليوان آب
معدني گاز در مخلوط کنيد اين شربت بسيار خوشمزه و انرژي زا است .
مضرات :
مضرات خاصي گفته نشده است .
مجله سلامتی عطارباشی
